Hayat yolculuğumda bir bilgeden dinlediğim hayat dersidir.
Şöyle:
Bir genç, işyerinde, “değersiz ve önemsiz” görüldüğünden rahatsız oluyor!..
Patron önemsemiyor, üst yöneticiler önemsemiyor, arkadaşları önemsemiyor!..
Oysa, nefes almaksızın, mesai falan gözetmeksizin çalışıyor; yaptığı işte hem çok iyi, hem de işyerine kazandırıyor…
Yakın arkadaşlarına yakınıyor, çare arıyor:
“Ne yapmalıyım?..” diye soruyor…
Bir aklı selim bilge kişiyle konuşmasını tavsiye ediyorlar:
“-Sen bu adama git, danış; tavsiyelerine güven ve mutlaka uy…”
Tavsiye edilen kişiye gidiyor. Anlatıyor. “Ne yapmam gerekiyor?..” diye soruyor.
Bilge kişi, dikkatle dinledikten sonra;
“-Anladığım kadarıyla, hiç izin kullanmıyorsun; birkaç gün izin al.. Gör bakalım, sen izinde iken, yaptığın işler aksayacak mı ve seni arayacaklar mı?..” diyor…
Devamını dinlemeden, teşekkür ediyor ve ayrılıyor.
İşyerinden, bir hafta izin alıyor.
İzin dönüşünde müdürü çağırıp konuşuyor:
“-Sen izinliyken birçok iş birikti!…
Aman gözünü seveyim, tamamlayıver..”
Bir süre sonra tekrar izin isteyince, patron çağırıyor:
“-Seni, çalıştığın bölümün amirliğine yükselttik ve maaşına da zam yaptık..”
Genç, bu gelişmeden çok memnun oluyor.
Ve ne zaman maaşını artırmak istese, bir hafta izin istiyor ve bir kademe daha yükseliyor…İzin istiyor, yükseliyor, maaşı artıyor..
Öyle ki, bir müddet sonra müdürlüğe terfi ettiriliyor…
Aradan zaman geçiyor. Patronun makamına çağrılıyor:
“-Delikanlı; hizmetlerin için teşekkür ediyoruz. Artık seninle çalışmayacağız… Yerine yeni bir kişiyi alıyoruz!..” denilip, işten çıkartılıyor!..
Delikanlı şaşkın, üzgün, ayrılıyor işyerinden.. Ve o bilge kişiye gidiyor. Durumu anlatıyor, soruyor:
“-Dediğinizi yaptım ve çok işe yaradı.. Sonra böyle oldu?.. Neden?..”
Bilge kişi şöyle diyor:
“-Sen söylediğimi duydun ama, söyleyeceklerimi dinleyip doğru anlamadın. Çünkü, sürekli yanıp ışık veren lâmbadan yararlanılır.. Ama sürekli yanıp sönen lâmba, yenisiyle değiştirilir delikanlı.. Olan bundan ibâret..”
Yazar: Mehmet Açık
